همشهری آنلاین-زهرا بلندی: اینجا یکی از روستاهای بین راهی بزرگراه تهران‌ـ قم بود که در مرکز آن قلعه نعمت‌آباد با برج و باروهای بلند قرار داشت. قلعه در اصل انباری برای نگهداری محصولات کشاورزان بود، اما به‌عنوان دروازه روستا هم محسوب می‌شد و مسافرانی که از جاده ساوه عبور می‌کردند، از طریق آن می‌توانستند وارد نعمت‌آباد شوند. ورودی قلعه تا همین چند سال پیش در ضلع شمالی خیابان طالقانی به چشم می‌خورد، اما ناگهان فرو ریخت و اکنون دیگر اثری از آن باقی نمانده است. گرمابه «محمدآقا» و حمام «شعبانی» از دیگر بناهای قدیمی این روستا هستند که اکنون به انبار تبدیل شده‌اند. گفته می‌شود این روستا به «قمرالسلطنه» واقف اراضی نعمت‌آباد هم شهرت داشت، اما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با تأسیس نخستین پاسگاه نیروی انتظامی در این محدوده از شهر، به «پاسگاه نعمت‌آباد» تغییر نام یافت. با وجودی که این پاسگاه سال۱۳۶۸ تعطیل شد، هنوز هم بیشتر مردم اینجا را به همین نام می‌شناسند. نعمت‌آبادِ قدیم سراسر باغ و زمین‌های کشاورزی ذرت و صیفی بود که به افرادی با نام‌های «جوکار»، «زراعت کار»، «پورزارعی»، «خیمه‌صامی» و «عموحسین» تعلق داشت. اواخر دهه۵۰ زمین‌ها قطعه‌بندی و به کشاورزان و مهاجرانی که بیشتر از شهرهای آذری زبان ایران مهاجرت کرده بودند، فروخته شد. تعداد یخچال‌های طبیعی نعمت‌آباد آنقدر زیاد بود که از آن به‌عنوان «پاتوق یخچالی‌ها» هم یاد می‌شد. یخچال‌های پرآب در فصل زمستان به دلیل برودت سرما به یخ تبدیل می‌شد و در روزگاری که مردم برای نگهداری موادغذایی خود از یخ استفاده می‌کردند، کاربرد زیادی داشتند.
با گذشت زمان کم‌کم نعمت‌آباد از شکل روستایی درآمد و خیابان طالقانی به‌عنوان هسته اولیه شکل‌گیری محله با ساختار شهری در نظر گرفته شد. هم‌اکنون این محله به‌عنوان یکی از محله‌های ناحیه۳ منطقه۱۹ از شمال به بزرگراه شهید آیت‌الله سعیدی (جاده ساوه)، از جنوب به بلوار شهید ورامینی، از شرق به بزرگراه شهید کاظمی و از غرب به شهرک شهید بخارایی محدود می‌شود. این روزها مغازه‌های محلی، شیطان‌بازار خلازیل، میوه‌فروشی‌های چرخی و... جزئی از این محله شده‌اند که در خیابان‌های طالقانی، نور، جانباز و سهیل هستند و خیابان‌های منتهی به بزرگراه شهیدکاظمی به مرکز فروش وسایل چوبی، مبل، میز و صندلی تبدیل شده است.
نظر شما